Onze mentor zei: dit jaar gaat het om structuren, vormen, vlakken, strepen, kortom het gaat over beelden.
We keken verstomd. Waren onze portretten, onze bloemen, onze landschappen, zeeën, oceanen, bomen, torens en steden, onze strepen en lijnen, geen beelden?
Wat nu gedaan
Waar begint een beeld, hoe ontstaat een beeld, en vooral wie oordeelt: dit is een beeld, dat is geen beeld.
De vrouwen van Picasso of de kleurvlakken van Rothko? De miskramen van Kahlo, de arabesken van Alechinsky of de hoofdbrekens van Kandinsky?
We konden de vergelijking niet doorstaan.
MAAR: mogen wij niet oordelen.
bv. De vuile, gele vlakte met een rood vierkant, pompeus genoemd: het korenveld", door R... in de metro.
bv. De vuile, gele vlakte met een rood vierkant, pompeus genoemd: het korenveld", door R... in de metro.
Het is zero
En die enge ruimtes in spaanderhout, die dozekes, die blokskes van J.d.C.
Wat moeten we daarmee aanvangen ?
En met dat vuile bed van S.C. , die vetzak van F. de poepen van jonge meisjes van B.Gelukkig is er bij ons toch iemand die beelden maakt. Ze hangt daar met haar ziel naakt, haar weifelende en twijfelende ego, tegen de rode muur van haar binnenste, verward, triestig, nadenkend, peinzend, raadselachtig, verborgen met een neus vol verdriet en haar lichaam vol hunker.
En opeens glijdt ze weer op aarde langs het vestigineuze perspectief van haar tapijt, van haar trap. Ze struikelt, ze rolt op de harde bodem van ons alledaagse.
Zijn dat geen beelden ?
